I.fut., oboedibo: oboedibo tibi, Afran. ap. Non. 507, 30), īvi or ĭi, ītum, īre, 4, v. n. ob-audio.
I. In gen. (very rare), to give ear, hearken, listen to one: “alicui,” Nep. Dat. 5, 4.—
II. Esp.
A. Prop., of living beings (class.).
1. To obey, yield obedience to. to be subject to, to serve (freq. and class.; cf.: pareo, obtempero, obsequor).—With dat.: “parere, et oboedire praecepto,” Cic. Tusc. 5, 12, 36: “legi,” Nep. Epam. 8, 1: “voluntati,” Cic. N. D. 1, 8, 19: “obtemperare et oboedire magistratibus,” id. Leg. 3, 2, 5: “qui nobis oboediunt,” id. Rep. 3, 29, 41: “impulsu libidinum voluptatibus oboedientium,” id. ib. 6, 26, 28: “pecora ventri oboedientia,” Sall. C. 1, 1: “multorum oboedire tempori,” Cic. Brut. 69, 242.—Impers. pass.: “utrimque enixe oboeditum dictatori est,” Liv. 4, 26.—
2. To be obedient in any thing (post-class.).—With acc. of neutr. pron.: “atque haec omnia perfacile oboediebam,” App. M. 10, p. 247, 11.— Absol., Suet. Calig. 29.—
B. Meton., of things, to yield, be manageable: “ramus oleae quam maxime sequax, atque oboediturus,” yielding, flexible, Plin. 17, 19, 30, § 137.— Hence, ŏboedĭens (ŏbēd- ), entis, P. a.
A. Prop., of living beings, obedient, compliant (freq. and class.).
1. With dat.: “nulli est naturae oboediens aut subjectus deus,” Cic. N. D. 2, 30, 77: “natio semper oboediens huic imperio,” id. Pis. 34, 84: “appetitum rationi oboedientem praebere,” id. Off. 1, 36, 132: “vivere oboedientem alicui,” Sall. J. 31, 26.—Comp.: “imperiis nemo oboedientior,” Liv. 25, 38, 7.—Sup.: “imperiis oboedientissimus miles,” Liv. 7, 13, 2.—
2. With ad: “ad nova consilia gentem oboedientem habere,” Liv. 28, 16.—Particular phrases.
a. Dicto oboedientem esse alicui for dicto audientem esse alicui, to be obedient to one's word or command: “magistro desinebat esse dicto oboediens,” Plaut. Bacch. 3, 3, 35; cf.: “nec plebs nobis dicto audiens atque oboediens sit,” Liv. 38, 7. —
b. Omnia secunda et oboedientia sunt, according to your wishes, Sall. J. 14, 19.—
3. Absol.: “cujus vis omnis in consensu oboedientium esset,” the obedient, Liv. 2, 59, 4.—
B. Transf., of things, yielding, manageable: “oboedientissima quocumque in opere fraxinus,” i. e. easily wrought, Plin. 16, 43, 83, § 228.—Hence, adv.: ŏboedĭ-enter , obediently, willingly, readily (a favorite word of Livy; elsewh. very rare): conferre tributum, Liv. 5, 12: “facere imperata,” id. 21, 34: “facere adversus aliquem,” id. 39, 53.—Comp.: “nihil oboedientius fecerunt, quam, etc.,” Liv. 38, 34.—Sup.: oboedientissime paruit, Aug. Civ. Dei, 22, 8.